Władysław Majzner – Senior z Krakowa

22 stycznia 2014 roku, podczas dorocznego posiedzenia członków Zarządu Wojewódzkie-go SEiRP w Krakowie, uczczono Jubileusz 80-urodzin Władysława Majznera – Honorowego Wiceprezesa Małopolskiego Zarządu Wojewódzkiego. Andrzej Czopek – Prezes ZW SEiRP w Krakowie w telegraficznym skrócie przedstawił zasługi Jubilata dla Stowarzyszenia, a następnie goście i uczestnicy zebrania wręczyli Jubilatowi okolicznościowe listy gratulacyjne oraz drobne upominki. W imieniu ZG SEiRP gratulacje złożył Wiceprezes ZG Jerzy Krawczyk, ZW SEiRP w Krakowie Prezes Andrzej Czopek, Koła Kraków Centrum I Prezes Jan Kaczmarczyk, a w imieniu Małopolskiego Komendanta Wojewódzkiego Policji w Krakowie jego Zastępca insp. Jacek Fabisiak. Ponadto gratulacje składali Prezesi małopolskich Kół Stowarzyszenia. Obecny na spotkaniu Czesław Kurczyna – Prezes Porozumienia Związków i Stowarzyszeń Służb Mundurowych Województwa Małopolskiego w Krakowie udekorował Jubilata „Medalem za zasługi dla Porozumienia”. Atmosfera uroczystości wyzwoliła w Jubilacie wiele emocji, wzruszeń i radości, które eksplodowały jego wielkim aplauzem i łzami.
     Władysław Majzner społecznikiem był od najmłodszych lat, już od lat szkolnych. Wychowany w Państwowym Domu Młodzieży w Krzeszowicach, po zdaniu egzaminu maturalnego w 1952 roku, pracował w organizacjach młodzieżowych takich, jak: ZHP i ZMP. W 1954 roku przyjęty został do Szkoły Oficerskiej w Szczytnie. Po jej ukończeniu skierowano go do służby w pionie kryminalnym w różnych jednostkach MO w Krakowie, a następnie w Wydziale Kryminalnym KWP w Krakowie, gdzie zajmował się, m.in. przestępczością nieletnich i narkomanią. Opublikował kilkanaście artykułów na ten temat w fachowych periodykach. W międzyczasie ukończył wieczorne studia pedagogiczne. W latach 70-tych awansując kolejno na wyższe stopnie oficerskie zajmował się, m.in. organizacją kształcenia funkcjonariuszy na poziomie średnim i wyższym. W latach 80-tych, z ramienia Kierownictwa KWP w Krakowie, opiekował się Kołami ZBOWiD oraz Polskiego Związku Emerytów, Rencistów i Inwalidów zrzeszających wówczas ok. 1000 byłych funkcjonariuszy i weteranów. Od 1988 roku, po odejściu na emeryturę, do końca 1994 roku pracował na etacie cywilnym w Wydziale Kadr zajmując się resortowymi emerytami i rencistami. Był Kierownikiem Klubu Emerytów i Rencistów. Nabyte doświadczenie w zakresie przepisów emerytalno-rentowych wykorzystuje do dnia dzisiejszego w poradnictwie i szerzeniu wiedzy na ten temat w śród emerytów i rencistów policyjnych.
     W 1990 roku, wspólnie z kilkoma innymi osobami podjął pierwsze działania mające na celu utworzenie Stowarzyszenia na terenie Krakowa i województwa krakowskiego, uczestniczył w większości zebrań założycielskich w Kołach, w okresie od września do listopada 1990 roku, doprowadził do powołania 8 Kół Stowarzyszenia, praktycznie prawie we wszystkich ówczesnych Komendach Rejonowych Policji województwa krakowskiego. W uznaniu zasług został Delegatem na I Zjazd Krajowy w Poznaniu. Od samego początku pełnił funkcję Wice-prezesa Zarządu Wojewódzkiego Stowarzyszenia. Redagował Wojewódzki Biuletyn Informacyjny. Był jednym z inicjatorów powołania do życia Porozumienia Żołnierzy i Weteranów Wojska Polskiego oraz Resortu Spraw Wewnętrznych Województwa Małopolskiego, a obecnie Porozumienia Związków i Stowarzyszeń Służb Mundurowych Województwa Małopolskiego. Nie należy także zapominać o innych formach jego pracy społecznej, zwłaszcza tych na niwie sportu (GTS Wisła) oraz w działalności samorządów lokalnych.  Jego obecne zainteresowania to rodzina, praca na działce oraz powiększanie osobistej biblioteki, ale wyłącznie o biografie wielkich ludzi. Jak wyliczył, za wieloletnią służbę, pracę i działalność społeczną uhonorowany został 35 odznaczeniami i medalami państwowymi i resortowymi oraz 33 dyplomami. Ceni sobie najwyżej Krzyż Kawalerski Odrodzenia Polski, Odznakę „Za wybitne zasługi dla SEiRP”, medal „Za zasługi dla Policji”, Odznakę „Honoris Gratia” nadaną przez Prezydenta m. Krakowa (Jacka Majchrowskiego), Medal im. Jordana oraz medal „Za zasługi dla GTS Wisła”. 
     Gdy mówi o przemijaniu, zmianie warty, czy sensie pracy społecznej, to twierdzi, że warto było przyjąć i obrać taką drogę życiowej kariery.

                                                                                                                                                                                                                                                           Tekst i foto

                                                                                                                                                                                                                                                         Piotr Styczyński